Ioanna L

1.Το σχολείο ως ζωντανός οργανισμός αποτελεί θεσμό που προετοιμάζει τα παιδιά με τη μάθηση και την αγωγή για μία σωστή και αποδοτική ζωή. Τα προετοιμάζει και τα διαπαιδαγωγεί για την απρόσκοπτη ένταξή τους σε μια ελεύθερη και δημοκρατική κοινωνία μετά την αποφοίτησή τους από το σχολείο. Για το σκοπό αυτό καθιερώνει τον διάλογο και τη συνεργασία ανάμεσα στον δάσκαλο και το μαθητή στην αναζήτηση και τη μετάδοση της ουσιαστικής γνώσης, λευτερώνει και ενισχύει την πρωτοβουλία των παιδιών και ταυτόχρονα φροντίζει να τα εφοδιάζει με ότι είναι αναγκαίο για να γίνουν ικανά να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις και τις δραστηριότητες που συνεχώς αναπτύσσονται της κοινωνίας μέσα στην οποία θα ζήσουν.

2.Η σχολική ζωή είναι το πλαίσιο που καθημερινά δοκιμάζονται οι κοινωνικές σχέσεις και η αντίληψη ζωής που το ίδιο το σχολείο παρέχει.

Η δομή και ο τρόπος λειτουργίας του αντανακλά την κοινωνική συνείδηση αλλά και καθορίζει την αντίληψη που παρέχεται στα παιδιά για τη ζωή και την κοινωνία.

Για να εκπληρώσει το σχολείο τον προορισμό του πρέπει πρώτα απ? όλα να είναι χώρος αποδοτικός και αποδεκτός από τους καθηγητές και τους μαθητές. Προϋπόθεση γι ?αυτό αποτελεί η ύπαρξη σχολείου με καινούργια δομή, με σύγχρονη και επιστημονική γνώση, με δημοκρατική σχολική ζωή. Προς την κατεύθυνση αυτή η Πολιτεία παρέχει το πλαίσιο και τη συμπαράσταση που πρέπει να αξιοποιηθεί με την κοινή προσπάθεια καθηγητών και μαθητών καθώς και όλων των φορέων που έχουν σχέση με το σχολείο.

Υπό την ακριβή έννοιά του το παραμύθι είναι μια σύντομη ή λαϊκή ιστορία που ενσωματώνει το έθος, το οποίο μπορεί να εκφραστεί ρητά στο τέλος του ως αξιωματική αρχή. Συγγενές του μύθου αλλά διαφοροποιημένο εννοιολογικά το παραμύθι είναι εξαρχής μια επινόηση, μια μυθιστοριογραφία, μια φαντασιακή αφήγηση η οποία ορισμένες φορές χρησιμοποιεί μεταφορικά κάποιο ζώο ως κεντρικό χαρακτήρα του ή εισάγει στερεότυπους χαρακτήρες, όπως ο κατεργάρης. Πολύ συχνά γίνεται ανατρεπτική αλληγορία ενάντια στον φεουδαρχισμό ή την εκάστοτε άρχουσα τάξη, ή μια σύγκρουση του ανθρώπινου με το αόρατο βασίλειο. Προσωποποιεί και εξατομικεύει διαφορετικά στοιχεία πέρα από τη λογική του χώρου και του χρόνου και επεκτείνεται αδιάκριτα από τον οργανικό στον ανόργανο κόσμο, από τον άνθρωπο και τα ζώα στα δέντρα, τα λουλούδια, τις πέτρες, τα ρεύματα και τους ανέμους. Το παραμύθι κάνει χρήση συμβόλων, τα οποία με ποιητικό, λυρικό αλλά και αλληγορικό τρόπο εκφράζονται και αποδίδουν νόημα στις μεταφορές του.

• 

• 

• 

Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα μακρινό βασίλειο, ήταν ένας βασιλιάς που είχε τρεις γιούς. Μια μέρα, οι δύο μεγαλύτεροι γιοι του βασιλιά αποφάσισαν να φύγουν μακρυά σε άλλες χώρες για να κάνουν μεγάλα κατορθώματα, να δοξαστούν και να γίνουν κι εκείνοι βασιλιάδες όπως ο πατέρας τους.

Έτσι, έφυγαν και ταξίδεψαν για καιρό σε διάφορες χώρες. Μα δεν κατάφεραν να κάνουν τίποτα! Το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει ήταν να γυρίσουν ξανά στην πατρίδα, αλλά αυτό δεν ήθελαν ούτε να το ακούσουν. Και έτσι συνέχισαν να γυρνάνε από εδώ και απο εκεί. 

• αφήγηση
• ιστορία
• δημιουργική γραφή

τα παραμύθια του κόσμου